SUÇLULAR YILI

    Suç kavramının keyfileştirilmesi üzerine metaforik bir oyun olan Siegfried Lenz'in "Suçsuzlar Çağı Suçlular Çağı" oyununu İstanbul Devlet Tiyatrosu sahnesinde izleme imkanı buldum.
   Yıl 1961... Son derece çağdaş olan, suç, suça katılma ve suçla kendini özdeşleştirmeyi anlatan muazzam bir oyun. 
   Yıl 2024... Yapıt şaşırtıcı bir gerçeklikle çağdaşlığını korumaya devam ediyor zira aradan ne kadar zaman geçerse geçsin suç ve suçlu unsurunun ulusların bir uzvu olmaya devam ettiğini net şekilde görüyoruz. 
Gelin tam 63 yıl önce yazılmış bir oyundan günümüz İstanbul'una yüzümüzü çevirelim;
Gazeteci Emrullah Erdinç'in derlediği habere göre; bu yıl kaydedilen suç verilerinde  Esenyurt ilçesi açık ara birinci sırada! İlçede toplam 20.092 suç kaydedilirken ikinciliği 1.283 suçla Fatih alıyor ve üçüncülüğü 14.977 suçla Küçükçekmece göğüslemiş. Liste sırayla Pendik, Kadıköy, Ümraniye, Gaziosmanpaşa, Bağcılar, Şişli ve Beyoğlu olarak devam ediyor. 
Adeta üniversite sınavında ilk 10'a girmiş öğrencilerin başarı sıralaması gibi açıklanan bu liste bir İstanbullu olarak beni çok üzdü. ‘Bu insanların sorunu nedir?’ diye düşünmeden edemiyorum. 
'Suçlu' yaptığı işin nelere mal olacağını düşünmüyor. Gücünü yedi düvele duyurmak istiyor. Kas gücü, cinsel güç, beyin gücü fark etmez "göster gücünü! " diyen bir ses mi suçluyu baştan çıkartan ya da ruhun derinliklerinden gelen "sen bir hiçsin" çığlığı mı? 
   Kırılma noktası ne sosyal ne ekonomik bireyin içindeki güç yanılsamasında gizle. Özellikle İstanbul'da insanlar kızgın ve bıkkın. Sadece İstanbul trafiğini gözlemleyerek insanların cezasızlık algısıyla nasıl da şiddete meyilli olduğunu görebilirsiniz. Sözün özü, İstanbul'un suç haritası bu sene de bizlere insanoğlunun ne kadar zayıf olduğu ama bir o kadarda hırsla donatıldığını bir kez daha kanıtlamış oldu.