ÜMİDİMİZ ARTMALI!

14 kasım Dünya Sinema günü kutlandı.
Bazı sinemalar kapılarını karşılıksız açtı.
Bende oyuncu kökenli bir köşe yazarı olarak tabii ki bunu olumlu buluyorum.
Ama madalyonun önemli bir yüzü var.
Nedense sinema salonlarımız gerektiği kadar dolmuyor.
Nedenini sadece ekonomiye ve artan bilet fiyatlarına yüklemeyi doğru bulmuyorum... 
Peki ne oldu bizlere?
Sanata, sanatçıya ilgi mi azaldı? 
Pandemiden sonra ailecek gidilen pazar sineması keyifleri unutuldu mu? 
Sanat asla tükenmez, kendini yok edemez ve yok edilemez. Alın size umudumun yeşerdiği bir nokta. 
Mevsimi geçti ama Türkiye’de yazlık sinemaların yerini apartmanlar aldı, ya da otoparklar.
Umudumun yeşerdiği diğer bir nokta ise, Bazı belediyelerin,mobil sinemalarla, halkı ücretsiz olarak önemli, sanat değeri olan yapımlarla tanıştırıyor olması. 
İstanbul, İzmir, Antalya, Adana gibi bazı kentlerimizde ‘Film’ ve ‘tiyatro’ günleri ve yarışmaları düzenleniyor.
Bunlar sevindirici gelişmeler…
Ama bütçesi neredeyse sıfıra yakın olan ‘Kültür’e hükümetler tarafından yeterli ve gerekli bütçeler aktarılırsa, belki biraz da olsa ümidimiz artar. 
Yunan şair theocritus'unda dediği gibi "Hayat varsa umut vardır" Umutlu gözlerle nice 14 kasımlara...