Yazıyorsam Bir Sebebi Var

Yazıyorsam Bir Sebebi Var

Gazeteci Umut Demir

Bu satırları yazıyorsam, bir sebebi var. İçimde yanan bir ateş, ruhumu kemiren bir sızı olduğu için yazıyorum. Çünkü her gün haber başlıklarında gördüğümüz cinayetler, sokak ortasında çıkan kavgalar, sosyal medyada dönen nefret dolu mesajlar, artık sadece bireysel değil, toplumsal bir çöküşün işareti hâline geldi.

Ben bu ülkenin çocuğuyum. Bu topraklarda büyüdüm. Bu bayrağın gölgesinde okudum, sevdim, mücadele ettim. Ve bilirim ki, bu milletin köklerinde birlikte yaşamanın, birbirine sahip çıkmanın, farklılıkları zenginlik bilmenin mayası vardır. Türk milleti sadece bir ırkın, bir dilin, bir rengin değil; ortak bir kaderin, ortak bir inancın, ortak bir direnişin adıdır.

Birlikte Yaşamanın Asırlık Hafızası

Bu topraklarda, Sümer’den Hitit’e, Selçuklu’dan Osmanlı’ya, Osmanlı’dan Türkiye Cumhuriyeti’ne kadar uzanan binlerce yıllık bir birlikte yaşama kültürü var. Türkler, Kürtlerle, Çerkeslerle, Araplarla, Rumlarla, Ermenilerle, Boşnaklarla, Alevilerle, Sünnilerle; kavga etmeden değil, el ele vererek bu toprakları yurt edindi.

Cumhuriyetin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk, “Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran Türkiye halkına Türk milleti denir” diyerek; ırka, kana, kökene değil; ortak vatana, ortak hedefe işaret etti. Yani birleştiren şey soy değil, şuurdu

Peki Ne Oldu?

Şimdi soruyorum size: Ne oldu da biz bu hale geldik?

Ne oldu da aynı mahallede büyüyen insanlar bir tweet yüzünden birbirine düşman oldu?

Ne oldu da kardeş kardeşe miras davası yüzünden silah çekmeye başladı?

Ne oldu da komşu komşuya selam vermez oldu?

Cevabı basit ama acı: Dünya malı için birbirimizi yiyoruz.

Makamlara tapar olduk, menfaat uğruna eğilip bükülür olduk. Ahlakı unuttuk, vicdanı erteledik. Kalbimizin yerine cüzdanı koyduk, insanlığın yerine çıkarı geçirdik.

Ekonomik Sıkışmışlık, Manevi Erozyon

Evet, bu ülkede ekonomik kriz var. Geçim sıkıntısı, işsizlik, borç, pahalılık hepimizin omzuna çökmüş durumda. Ama sadece cebimiz değil, kalbimiz de yoksullaştı.

Ev almaktan önce evlat yetiştirmeyi unuttuk.

Kariyer peşinde koşarken karakterimizi geride bıraktık.

Ve en kötüsü: birbirimize güvenmeyi unuttuk.

Bu Böyle Gitmez

Bu ülke, düşman çizmesi altında bile birbirine sarılmayı bilen bir milletti. Bugün üç kuruşluk rant için, politik hesaplar uğruna, mezhep farklılığı üzerinden birbirimizi kırıyorsak; mesele artık ekonomik değil, ahlaki bir çöküştür.

Bu düzen böyle gitmez.

Umut Var mı?

Evet, umut var.

Çünkü hâlâ sabah işe giderken otobüste yaşlıya yer veren gençler var.

Hâlâ sokakta düşeni kaldıran bir el, aç olanı doyuran bir lokma var.

Hâlâ Anadolu’nun köylerinde bayramda kapı kapı gezen çocuklar var.

Hâlâ bizden geçmeyen vicdanlı insanlar var.

Son Söz

Yazıyorsam bir sebebi var.

Çünkü hâlâ inanıyorum. Bu milletin hamurunda kardeşlik var.

Karanlık çok ama güneş doğmaya hazır.

Yeter ki birbirimizi ötekileştirmeyi değil, anlamayı seçelim.

Yeter ki dünya malına değil, insanlığa yatırım yapalım.

Ve unutmayalım: Bu topraklarda nefret tohumu değil, birlik çiçeği yeşerir.